ششمین جلسه همفکر خرم‌آباد این هفته با حضور پرشور دوستانی از رشته‌ها و قشرهای مختلف برگزار شد. ابتدای جلسه به معرفی یک استارت آپ موفق که اتفاقاً مدیر استارت آپ همشهری از آب درآمد (خرم‌آباد) اختصاص داشت. این معرفی که در قالب یک مصاحبه ارائه شد، درواقع معرفی کلی از گروه استارت آپ مامان پز و زیر و بم هایی بود که در جریان راه‌اندازی کسبوکار خود با آن مواجه شدند.
معرفی خلاصه استارت آپ مامان پز
استارت آپ مامان پز در سال 93 بعد از طی فراز نشیب‌هایی توسط خانم تبسم لطیفی راه‌اندازی شد. طبق گفته‌های خودشان، خانم لطیفی علاقه خاصی به امتحان غذاهای جدید و خوشمزه داشتند از طرفی خودشان به دلیل مشغله‌های کاری وقت تهیه غذای خانگی را نداشتند. بدین ترتیب با در نظر گرفتن سه عامل تغذیه سالم، نیاز مردم و نفوذ اینترنت در زندگی مدرن ایده اولیه راه‌اندازی استارت آپ در ذهن خانم لطیفی شکل می‌گیرد، این استارت آپ پاسخی به نیاز همه‌گیر خود فرد بود.(نیاز ایده خلق می‌کند)
این ایده بعد از مطرح شدن توجه افراد زیادی را به خود جلب کرد. درواقع مامان پز یک کسبوکار تجاری و واسطه است که رابطه تولیدکننده و مشتری را تسهیل می‌کند. مامان پز کار خود را از یک میز در شرکت یکی از آشنایان شروع کرد و بعد از گرفتن کسبوکار شرکت خود را راه‌اندازی کردند. این استارت آپ از مامان‌ها (به‌عنوان تولیدکننده غذا) ، مشتریان و تیم مامان پز تشکیل‌شده است. مشتری‌ها از طریق وب‌سایت مامان پز غذای مورد علاقه خود را از آشپزی که ترجیح می دهند، انتخاب می‌کنند و بعد از سفارش پیک مامان پز غذا را به دست مشتری می‌رساند. این شرکت از 1000 سفارش در روز به مرز 200 هزار سفارش رسید که در نوع خود موفقیت بزرگی است.
این شرکت در حال حاضر یک تیم هشت‌نفره است که کارهای مختلفی ازجمله بازاریابی، تبلیغات، هماهنگی سفارش‌ها و دیگر وظایف بسته به توانایی افراد بین آن‌ها تقسیم شده است.
ازجمله نکاتی که خانم لطیفی در موفقیت استارت آپ خود مؤثر می‌دانست، یکی تیم قوی و دیگری تمرکز روی استارت آپ است. هرچند یکی از دغدغه‌های این شرکت اضافه کردن نیروی کار است.
نظر دوستان در مورد این استارت آپ
بعد از دیدن مصاحبه دوستان در مورد نکات مصاحبه صحبت کردند. یکی از نکاتی که موردتوجه قرار گرفته بود نحوه نظارت‌های بهداشتی روی این کار است؛ که بنا به گفته خانم لطیفی تهیه کارت سلامت بر عهده مامان‌هاست؛ و بعد از گرفتن این تأییدیه، فردی از گروه مامان پز برای تائید شرایط بهداشتی به منزل فرد مراجعه می‌کند.
یکی از دوستان پیشنهاد کردند به دنبال پیاده کردن مدل بومی همین ایده باشیم که در این بین پیشنهادهای مختلفی ارائه شد برخی پیشنهاد دادند که همین ایده را می‌توان در مورد محصولات کشاورزی و تولیدی که اغلب به خاطر واسطه‌گری با مشکلات زیادی ازجمله : قیمت تمام‌شده زیاد برای مشتری، قیمت ناچیز فروش برای کشاورز و نبود بازار فروش متمرکز روبه‌رو است، پیاده کرد؛ که البته کسی توجه نکردJ
از دیگر نکات مورد توجه دوستان، اشاره خانم لطیفی به بحث وجود دموکراسی در کار تیمی بود. این بحث موافق‌ها و مخالفان خاص خود را داشت. برخی از دوستان بنا به تجارب شخصی به این موضوع اعتقاد! نداشتند؛ و معتقد بودند با توجه به بسترهای موجود در خرم‌آباد و فرهنگ غالب روحیه کارآفرینی وجود ندارد.
ازجمله عواملی که دوستان به آن اشاره کردند می‌توان به ضعف اخلاق کار اشاره کرد. مصادیق شایع این ضعف اخلاقی خود را در علاقه به ثروت‌های بادآورده، استقبال از تعطیلات و بهره‌وری پایین نیروی کار نشان داده است. علاوه بر این تمایل به ثروت برای تأمین امنیت شخصی و خصوصی نیز راه درستی را برای برآورده شدن پیدا نکرده است. این میل به‌ندرت در غالب کار و فعالیت سازنده ظاهر شده است.
«توهم خود مدیر پنداری» عبارتی بود که دوستان برای توصیف روحیه ضعیف تیمی به کار بردند. درواقع میل به مدیریت و اظهارنظر و عضوگیری (آن هم در گروهی که از قبل تشکیل شده است) بسیاری از فعالیت‌های استارت آپی را با مشکل مواجه کرده است. این روند بی‌ثباتی و ناامنی را یکسره بر محیط کار مسلط می‌کند.
امروز یک خبر خوب هم داشتیم و آن هم شکل‌گیری یک گروه استارت آپی از طریق نشست همفکر بود که برای دوستان آرزوی موفقیت می‌کنیم.
علی‌رغم همه مسائلی که در این مقاله و نشست امروز عنوان شد، مسئله، غفلت از ضعف روحیه کارآفرینی نیست، مسئله راه‌حل این معضل است. چون با عنوان شدن این مسئله هیچ نشانی از تعجب در چهره حاضرین مشاهده نشد و هرکدام به نحوی قبلاً این فضا را تجربه کرده بودند، بعضی‌ها مغلوب این شرایط شدند و بعضی نیز راه‌حل خود را پیدا کردند. به‌عنوان مثال یکی از حاضرین از تجربه راه‌اندازی کسبوکار خود صحبت کردند؛ که ابتدای کار موفق نشده بودند با دوستان همشهری خود به نتیجه برسند و به ناچار کار را با دوستان غیربومی آغاز کردند و بعد از راه‌اندازی کار به جذب نیروهای مستعد بومی پرداختند.
البته باید دید جز گزینشی عمل کردن و مدارا با زمان آیا راه‌حل زود تند و سریعی هم برای این مشکل وجود دارد؟
